COLUMN – Het is de wereld op zijn kop. Eerst drukt Schiphol topman Jos Nijhuis met steun van het kabinet plannen door voor Lelystad Airport, omdat Schiphol vol zou raken en vanwege milieu- en geluidslimieten niet mag groeien. Nu Lelystad Airport is aanbesteed en wordt uitgevoerd, bevestigt hij uitbreidingsplannen, nota bene van het bestaande Schiphol in de Haarlemmermeer.
Eerst wordt de bevolking van de Flevopolder en omgeving met smoesjes Lelystad en wijde omgeving opgezadeld met onnodig geluidoverlast, nu krijgt de bevolking rond Schiphol daarvan een extra portie, ondanks schone beloften aan de tafel van het oliemannetje Hans Alders.
Op moment dat Jos Nijhuis naar Zuid Afrika vertrekt, waar hij momenteel een huis zoekt voor permanent verblijf naast een appartement in Amsterdam als pied a terre, zal hij van de aangerichte ellende van de volkswoede niet veel meer merken. De man ontloopt in tegenstelling tot zijn voorganger Gerlach Cerfontaine trouwens toch alle discussies en confrontaties buiten zijn veilige kamer op Schiphol.
Nu De Telegraaf de plannen met een oud plan voor de uitbreiding van Schiphol aan de overkant van de A4 naar buiten bracht, kennelijk bevestigd door het ministerie van Infrastructuur en Milieu – let op de laatste taak – weten we hoe het nationaal luchtvaartbeleid genoemd mag worden: VOLKSVERLAKKERIJ!
De noodzaak van het poldervliegveld bij Lelystad is al omstreden, omdat het aantal vliegbewegingen op Schiphol maar mondjesmaat groeit, vergeleken met de concurrenten in het midden oosten en vooral ook Istanboel. Maar belangrijker nog is het feit dat de Schiphol limieten voor milieu en geluid zijn gebaseerd op verouderde data. Vliegtuigen zijn sindsdien niet alleen groter geworden maar ook meer dan 25% schoner en stiller.
Schiphol zou dus kunnen groeien, zonder de data voor de bestaande limieten te overschrijden, ware het niet dat vanwege gunstige geografische ligging de concurrerende luchthavens veel van de gewenste groei zouden afsnoepen. De stelling dat Schiphol blij mag zijn als het mee blijft doen met substantiële groei is derhalve realistisch.
De plannen voor een 2e nationale luchthaven in zee waren destijds onrealistisch en te kostbaar, waardoor toen al voor verdere uitbreiding van Schiphol werd gekozen. Het zogenaamde Alders akkoord met aanvaarde limieten veegde toen ook die mogelijkheid van tafel.
Het zou veel realistischer zijn om op basis van een goed doortimmerde nationale luchtvaartagenda ook weer eens aan een nieuwe locatie voor een nieuwe high tech nationale luchthaven te denken. De Tweede Maasvlakte met high speed vervoer in alle richtingen lijkt daarvoor nog steeds uitgelezen plek. Het ware beter die oude plannen weer uit de kast te halen, beter dan het uitbreidingsplan voor het huidige Schiphol een de spookluchthaven Lelystad Airport. Immers, daar maakt belofte schuld in meerdere opzichten.
Trouwens, wat te denken van een multi nationale luchthaven, samen met Belgie, op die plek of in Brabant. Als we dan toch Europees denken, is dat een uitgelezen kans voor een Europees voorbeeld project. Trouwens niet alleen op luchtvaart maar ook op spoorgebied. Waarom zouden treinen met 300 km per uur of sneller wel in Hongkong, Shanghai en op andere plaatsen wel mogelijk zijn en niet in ons land om weer eens echt voorop te lopen. De NS krijgt een nieuwe kans. Premier Rutte heeft nog een paar dagen om zijn Europese ambities een gouden randje te geven.
Hoe het ook zij, goede en slechte ideeën, Nederland zal zichzelf opnieuw moeten uitvinden. In elk geval op luchtvaartgebied, nu onze mainportfunctie in de gevarenzone belandt.
Oud KLM president Peter Hartman pleitte daarvoor al enkele jaren geleden, samen met Paul Riemens, tot voor kort president directeur van de Luchtverkeersleiding Nederland. Zij lanceerden, gesteund door Rene Klawer, voorzitter van VNO NCW West het plan voor een Luchtvaarttafel met het doel om alle stakeholders van luchthaven tot politiek en van industrie tot luchtvaartmaatschappijen met de neuzen dezelfde kant op te krijgen. Het plan werd geblokkeerd door Schiphol topman Jos Nijhuis. “Geen behoefte aan weer een overleg-tafel”, was zijn argument.
Voor de overige luchtvaartsector waren de woorden van de minister van Transport in Singapore een wake up call. Toen hem door Paul Riemens werd gevraagd hoe de luchtvaart en de luchthaven in Singapore zo kon blijven floreren ondanks de eveneens voor die stad staat oprukkende concurrentie, antwoordde hij: “Wij doen het precies zo als jullie het deden in Nederland. Hechte samenwerking. We vragen ons af waarom jullie daarmee zijn opgehouden”.
In het verlengde van alle tot nu toe mislukte pogingen om de varen voor onze nationale luchtvaartsector te keren deed ook de huidige KLM president al eens een oproep voor wat hij noemde een Deltaplan voor de luchtvaart. Een roepende in de woestijn. Tot nu toe geen gehoor. Daarom nog maar een keer: MAYDAY MAYDAY, SCHIPHOL DO YOU READ…!!!
Arnold Burlage
