C O L U M N – Ik heb geen verklaring voor de buiten proportionele populariteit van de luchtvaart. Anders dan met het spoor- of busvervoer en zelfs onze andere nationale trots, de koopvaardij, geniet de luchtvaart een veelvoud aan belangstelling. Ik merkte dat na een stortvloed van hartverwarmende reacties toen ik mijn pen bij luchtvaartnieuws.nl had neergelegd en mijn columns op die site had beëindigd.
De reden voor het ongeplande staken van mijn veel gelezen bijdragen zal ik u verklappen:
De president directeur van Schiphol, Jos Nijhuis, was het niet met mijn kritische noten over het beleid van de luchthaven eens. Hij nodigde om die reden de hardwerkende en goedwillende collega’s van die populaire luchtvaartsite niet meer uit voor reguliere persconferenties en -briefings. Een ongebruikelijke reactie, die ik in mijn lange journalistieke loopbaan nog niet eerder had meegemaakt. Ministers, staatssecretarissen en andere politici zouden op die manier voor hun persmomenten geen journalist meer overhouden.
Maar à la… ik besloot in goed overleg met de eigenaar/hoofdredacteur om mijn bijdragen te staken zodat zijn tegelijk aangepaste luchtvaartsite geen averij zou oplopen als gevolg van mijn columns en de daarin ruim geëtaleerde opvattingen over het overigens in de hele luchtvaartsector zwaar bekritiseerde Schiphol beleid.
Dus nog steeds als actief luchtvaartjournalist en strijder voor het vrije woord beloofde ik in mijn laatste column de talloze teleurgestelde lezers – ik noteerde in de eerste week 393 mails van teleurgestelde lezers – we’ll meet again. En dat gebeurt nu met mijn eigen website, www.aviationwatch.nl.
Een team van collega luchtvaartjournalisten van Australië tot de VS en van Belgie tot Thailand hebben hun medewerking toegezegd. Het team zet alle delen van de wereld de radarschermen aan om belangrijke en opmerkelijke ontwikkelingen te signaleren in de internationale luchtvaart en ook in de zakenreiswereld.
Dus…, back in town, weliswaar met een ander platform maar het luchtvaartnieuws en ook de hoofdrolspelers in die sector. En die zullen, net al men van mij gewend was, kritisch, wellicht nog kritischer, worden gevolgd. Mijn fans èn critici kunnen dus doorgaan met hun instemmende en afkeurende reacties! Ik blijf mijn best doen om die met een scherpe en provocerende pen en met argumenten te voeden.
Een KLM president zei me eens: Mijn grootste probleem zijn de ja-knikkers…. Als ik iets vind, is bijna niemand het daarmee oneens”. Desastreus voor de juiste energie in een management-team en nog desastreuzer voor een onderneming. Goedwillende en kritische managers zullen dan de benen nemen. Maar misschien lokken sommige topmannen dat zelf ook wel uit. Op zoek naar ja-knikkers Goed daarom dat er media zijn die af en toe de vinger op de zere plekken leggen. Al denkt niet iedereen daarnet zo over…!
Arnold Burlage
