C O L U M N – Natuurlijk had voormalig ANWB-hoofddirecteur en beoogd Nationale Ombudsman, Guido van Woerkom gelijk omstreden uitspraak over taxi’s. Z’n vrouw liever niet in een taxi laten stappen, omdat er wel eens een Marokkaan achter het stuur zou kunnen zitten, was alleen te kort door de bocht.
De “stem des volks”, die door zijn opmerking struikelde als Nationale Ombudsman, had moeten zeggen, dat de kans groot is dat er een malafide chauffeur achter het stuur van een taxi zit. Dat was de spijker op z’n kop geweest.
Hoe ik bij die boude bewering kom? Wel nu, mijn ervaringen op Schiphol… en niet alleen daar trouwens. Taxichauffeurs op onze nationale luchthaven zijn al vele jaren een bron van ellende. Politie en marechaussee laten het kwaad voortwoekeren, krijgen die praktijken en de steeds langere wachtrijen van passagiers bij de paspoortcontrole in tegenstelling tot de foutparkeerders niet onder controle.
Deze week van een zakenrelatie op Facebook nog het volgende bericht:
In de taxi. Begint goed, maar niet heus… Vroeg taxichauffeur bij instappen met de koffers te helpen, weigerde hij keihard. Ik vroeg waarom niet: ik ben chauffeur, geen sjouwer! Ik zal wel ouderwets zijn. Geen service, geen fooi! De man weet niet wat hij misloopt!
Zomaar een kort berichtje. Maar duidelijker kan de taxi-ellende in ons land niet worden bloot gelegd. Een grote zakenreisorganisatie met het hoofdkantoor op een steenworp afstand van Schiphol worstelt al jaren met het probleem. Belangrijke relaties moeten op de luchthaven worden opgehaald, omdat taxi-chauffeurs korte ritjes weigeren. De rit levert te weinig op om daarna op de luchthaven weer achteraan in de lange taxi-rij aan te sluiten.
De ergernissen zijn bekend, vooral op de luchthaven Schiphol is het een ware ramp. En toch verandert er niets. Alle beloften voor een strenger toezicht blijken schone schijn. Op de drempel van de aankomsthal zwermen nog steeds veelal uit Noord-Afrikaanse landen afkomstige taxichauffeur om hun zakken te vullen met argeloze reizigers. Al jaren een probleem, al jaren gebeurt er niets, nota bene op het privé terrein van de luchthaven.
Het weigeren van korte ritjes, het rekenen van extreem hoge tarieven of het onnodig rekken van een ritje zijn aan de orde van de dag. Georganiseerd, dat is zonneklaar voor wie het criminele spel een uurtje gadeslaat. Nergens heersen de taxi-criminelen zoals in ons land.
Voor veel reizigers die de parkeerjungle en de forse parkeertarieven willen vermijden en dan maar “luxueus” voor een taxi kiezen, is het ergernis nummer één. En het zijn niet alleen de snorders, waarbij argeloze reizigers instappen. Ook de taxi’s met een officiële vergunning bakken het bruin. Wie verstrekt deze “gastheren” de vergunning, wie geeft de concessies voor een plek op de luchthaven? En op grond van welke criteria, eisen en voorwaarden? En nog belangrijker: wie pakt de vergunningen weer af…?
Honderden luchtreizigers worden alleen al op Schiphol dagelijks met de taxiterreur geconfronteerd. Passagiers uit het buitenland, die geen idee hebben dat Schiphol slechts enkele kilometers is verwijderd van het centrum van Amsterdam, maken onnodig rondritten voor een veelvoud van het normale tarief. De schokkende voorbeelden worden me bij herhaling aangedragen. En bij tal van ondernemingen op en rond Schiphol kan men er over mee praten.
Een echtpaar uit Uithoorn stond recent nog perplex toen het na terugkeer van een heerlijke zon-vakantie van een taxichauffeur te horen kregen dat zijn Mercedes (van het grootste type) te klein was voor de twee koffers en twee tasjes handbagage. Nota bene dezelfde auto waarmee het echtpaar van Uithoorn naar Schiphol was gebracht. Een taxichauffeur die uiteindelijk wel bereid was om het ritje van iets meer dan tien kilometer te maken, rekende bij de voordeur 70 (!) euro, inclusief een dreigende houding in reactie op de geuite verbazing en het ontbreken van de fooi. De heenreis kostte ‘maar’ drie tientjes….!
Hoe lang worden deze criminelen, vermomd als chauffeurs van glimmende taxi-limousines, nog getolereerd op onze nationale luchthaven? Waarom niet, net als op andere luchthavens, taxi “regisseurs” die én het tarief én de taxi regelen? De luchthaven verstrekt de vergunningen, is dus mede-verantwoordelijk voor naleving van vast wel strenge regels.
Het toezicht op het taxi-wezen zou op z’n minst veel strenger kunnen. Nu lijkt dat – nog steeds – compleet te ontbreken. In elk geval zitten vrees en schrik om de taxivergunning kwijt te raken, er kennelijk niet of nauwelijks in. Vrijheid blijheid, grijp je kans. Meer dan genoeg argeloze passagiers die erin trappen. Schiphol-directie en luchtvaartmaatschappijen: laat eens wat van je horen!
Arnold Burlage
PS
John F. Kennedy Airport in New York, waar Schiphol 100 procent eigenaar is van Terminal 4, heeft een simpele oplossing voor het probleem. Passagiers in de rij, taxi’s horen bij het instappen van hun ‘vrachtje’ de bestemming en de passagier de prijs. “Manhattan, 45 dollar”. En waag het niet wie dichterbij de luchthaven moet zijn te weigeren. Da’s passagiersvriendelijk. Schiphol lijkt zich daaraan dus in het buitenland meer gelegen te laten liggen dan in het eigen voortuintje. Om over het legertje beunhazen die helpen bij goedkoop parkeren nog maar te zwijgen met trieste tv-reportages over ook die maffiapraktijken als gevolg.
