C O L U M N – Op het KLM hoofdkantoor in Amstelveen moet een zucht van opluchting zijn geslaakt. Alexandre de Juniac, topman van het onder zijn bewind het financieel zeer wankele luchtvaartconcern Air France KLM, stapt op. Hij neemt bij de organisatie van internationale luchtvaartmaatschappijen, IATA, het roer over over van Tony Tyler. Een min of meer symbolische en politieke functie, zonder al te veel vereisten als het gaat om luchtvaartkennis.
Het vertrek van de Zonnekoning komt voor insiders niet helemaal onverwacht. Al vorig jaar bij zijn vervroegde en na een drietal winstwaarschuwingen en andere ellende op rij vooral opmerkelijke herbenoeming, aangestuurd vanuit de Franse regering, stond vast dat de Zonnekoning op die manier een afscheid met grandeur werd gegund.
In de boezem van de KLM zal vast geen traan om het vertrek van de Alexandre de Juniac worden gelaten. Het was insiders genoegzaam bekend dat de samenwerking tussen beide maatschappijen, enerzijds Air France en anderzijds KLM, wel wilde vlotten. Maar het werken onder het holdingbestuur van Air France KLM, aangestuurd vanuit het Elysee door topman Alexandre de Juniac werd als een regelrechte ramp ervaren.
Vooral als politieke trekpop was het Alexandre de Juniac, die Air France KLM ernstig verzwakte en in chaos achterliet. Geen visie, geen strategie en geen vertrouwen bij onder meer vakbonden eisten hun tol. Zo kostte een onnodige pilotenstaking door het (niet)optreden van de Zonnekoning de maatschappij een half miljard euro.
Als één van ’s werelds grootste luchtvaartcombinaties staat de maatschappij, vergeleken met de concurrenten, er hoe dan ook belazerd voor. De beschuldigende vinger kan met recht en – te veel reden – naar Alexandre de Juniac worden gewezen. Ondanks alle ge-orakel, plan op plan, conflict na conflict bestaat voor de “one company, two airlines” plannen nog steeds geen duidelijke koers. Al moet gezegd dat KLM, feitelijk vanaf de overname door de Franse machthebbers, als vanouds en beter bleef presteren dan de moedermaatschappij. Terloops werd ook nog een aanval op de KLM kas gepareerd en worden bij Transavia zandzakken voor de deur gelegd om ook de roof van KLM’s eigen prijsvechter te voorkomen. Alle lof dus tot nu toe voor het Team Pieter Elbers.
Maar…. Hoe dan ook de missie van Alexandre de Juniac is compleet mislukt. Ook analisten van onder meer Theodoor Gilissen en zakenbank Jefferies spraken zich in die zin uit. En ook het feit, dat collega Yteke de Jong in De Telegraaf constateerde is jammerlijk juist: het kwam de Franse staat echter goed uit dat de relatie met de vakbonden slecht was. Daardoor was de kans klein dat er banen zouden sneuvelen bij Air France. President Hollande stelde publiekelijk dat daar geen sprake van kon zijn. Zo bleef De Juniac aan de leiband lopen van vakbonden en politiek.
Alexandre de Juniac en zijn politieke souffleurs mogen nu hun gang gaan bij IATA, de Franse politieke methode komt daar vrijwel zeker goed van pas. Zijn verhullende Franse charme kan hem daarbij goed van pas komen. In dat opzicht is vanuit het Elysee gezien misschien wel sprake van een meesterzet, al gaat het gelukkig niet langer meer om duizenden banen en miljarden die verspeeld kunnen worden.
De grote vraag is wie hem in het Franse mijnenveld gaat en kan opvolgen. Voor die taak is een heel peloton Commando’s of Mariniers nog onvoldoende, zo lijkt het….
Misschien is het daarom nog niet eens zo gek om het grootste en lekke slagschip maar op te geven en de KLM als smaldeel af te splitsen, omdat daarmee nog wel een oorlog-je of wat gewonnen kan worden. Over dat feit bestaat to ver buiten Amstelveen geen twijfel. Sink the Bismarck…, lukte uiteindelijk ook! Dus SINK AIR FRANCE, lijkt me
Arnold Burlage
