Wie kan het nog beter zeggen dan de professor….?
“SCHIPHOL TOPMAN IS GROEIMANIAK”
Colummn van prof. Jaap van Duijn
In De Telegraaf van 13 mei 2017…
In 2016 deden 63,6 miljoen passagiers Schiphol aan. In 2000 waren het er 39,6 miljoen en in 1980, nog verder terug in de tijd, 9,4 miljoen. Toen had vliegen nog iets exclusiefs.
De luchtvaartindustrie is een van de merkwaardigste bedrijfstakken in de moderne economie. Vliegen is belachelijk goedkoop en dat goedkope imago wordt nog versterkt door het gestunt met prijzen die allemaal op een 9 eindigen, alsof er sprake is van permanente uitverkoop. Alle stoelen moeten worden bezet en meer plaatsen verkopen dan er zijn is de normaalste zaak van de wereld. Maar ondanks de enorme vraag zijn de grote vervoerders nauwelijks winstgevend.
Vliegen mag dan goedkoop zijn, de dienstverlening is er dan ook naar. Reizigers zitten op elkaar gepropt in het vliegtuig. De simpele streekbus waarvan ik bij slecht weer in de jaren vijftig wel eens gebruik maakte om naar school te gaan, bood meer beenruimte dan een KLM-toestel bij een intercontinentale vlucht.
Maar wat aan de vlucht vooraf gaat, is nog onaangenamer. Wie van Schiphol vertrekt, wordt aangeraden drie uur van te voren op de luchthaven te zijn. Daarvoor moet eerst nog een plek voor de auto worden gevonden, en weer daarvoor moet naar Schiphol worden gereisd. Alles bij elkaar opgeteld is een passagier al gauw een uur of vijf in de weer voor hij goed en wel met de knieën opgetrokken in het toestel zit. Voor de meeste vluchten geldt inmiddels dat de passagier uren meer kwijt is om in het vliegtuig te komen dan aan het vliegen zelf. De vlucht zelf mag dan weinig kosten, maar als tijd geld is, wordt het vliegen ineens een stuk duurder.
Aan een deel van het ongemak van vliegen kunnen maatschappijen en luchthavens weinig doen. Voor door religie gemotiveerde terroristen die westerse samenlevingen willen ontwrichten, zijn concentraties van mensen een aantrekkelijk doelwit. Dus staan er eindeloze rijen bij de handbagagecontroles. Maar dit zo zijnde zou een luchthaven wel op enig moment kunnen concluderen dat zijn maximumcapaciteit bereikt is en dat het aantal vluchten niet verder moet toenemen, maar eerder moet krimpen.
Maar dat is niet de manier waarop de leiding van Schiphol denkt. De huidige ceo, Jos Nijhuis, is een ouderwetse groeimaniak voor wie alleen meer beter is. Als een hotel vol is, is het gewoon vol. Maar als Nijhuis directeur van dat hotel zou zijn, zou hij van tweepersoonskamers vierpersoonskamers maken en de gangen vol zetten met stapelbedden.
Groot kan te groot worden. Schiphol is zijn optimale omvang allang voorbij. Vliegtuigen moeten eindeloos taxiën, passagiers moeten eindeloos over banden lopen en op bagage wachten. Schiphol biedt gewoon een inferieur product. Wie dat maar enigszins kan, zal proberen van Rotterdam of een andere regionale luchthaven te vliegen. Maar de ongemakken van de passagiers interesseren Nijhuis niet. Hij moet en zal verder groeien.
