C O L U M N – Kijk ze daar nou…. In totale verwarring, politici, ambtenaren, luchtvaart- en luchthaven bobo’s. Na een zoveelste rapport, dit keer van de VVD-er Johan Remkes, over de stikstof die als donderslag bij heldere hemel tot nationaal probleem is verheven. Een commissie onder leiding van de liberaal dicteerde adviezen aan het kabinet hoe de luchtvaart zich zou moeten gaan gedragen om nog verder, mits schoner, te mogen groeien.
door ARNOLD BURLAGE
Feitelijk geen nieuws onder de zon, zij het dat alle ellende voorkomen had kunnen worden bij zorgvuldig overheidsbeleid, waarin, als het om de luchtvaart als nationale economische motor gaat, visie en daadkracht al decennia ontbreken.
Sloper van Schiphol
De acute problemen van het nu bijna “volle” Schiphol, waardoor nu heil wordt gezien in de vluchthaven Lelystad Airport, ontstonden nog niet zo heel lang geleden. Luchthaven-topman Jos Nijhuis, terecht bijgenaamd de Sloper van Schiphol, plempte onze nationale luchthaven vol met prijsvechters en (vakantie)pretmaatschappijen. Volume beleid in plaats van selectiviteitsbeleid wat hem door de overheid was opgedragen.
De grote internationale vliegreuzen die ons land verbinden met de grote economische centra in de wereld worden met dat wanbeleid nu een halt toegeroepen. Schiphol is bijna vol. Air France, moedermaatschappij van KLM, krijgt zo als bonus bovendien carte blanche om de meest interessante verbindingen naar Parijs te halen.
De Sloper van Schiphol heeft zijn destructieve werk ongemoeid gedaan, ondanks kritiek vanuit de luchtvaartsector. De Sloper van Schiphol was de baas… Hij vertrok met stille trom, zij het niet vrijwillig. De man, die in goede tijden met zijn volumebeleid een jaarinkomen scoorde van ruim 900.000 euro, lijkt in rook opgegaan. Schiphol, inmiddels één grote bouwput en chaos, zit met de brokken.
Turbo op de Economie
Feitelijk nog erger en op korte termijn evenmin herstelbaar is wat politiek en overheid decennialang lieten sloffen: plannen, ontwerpen en bouwen van een nieuwe nationale luchthaven, kwamen niet of nauwelijks aan de orde. En nog steeds staat er geen stip op de horizon, hoe groot het cliché ook, waar het heen moet met onze nationale luchtvaart, de turbo op onze economie.
Al tientallen jaren was voorspelbaar dat Schiphol met de steeds snellere groei van de luchtvaart vol zou raken. Politici en ook ambtenaren, niet gehinderd door al te veel kennis van luchtvaartzaken, maar eerder van politieke gevoeligheden, keken weg. Het resultaat… het huidige geknoei met tijdelijke schijnoplossingen als Lelystad Airport. En dat terwijl in opkomende landen als Turkije, maar ook in een kleinere stad staat als Dubai fiks in de bus wordt geblazen om met hypermoderne mega luchthavens verbindingen van ons weg te kapen.
De minister van Transport van Singapore zei het in mijn bijzijn ooit eens zo tegen toen noch CEO luchtverkeersleiding Paul Riemens – de huidige topman van de RAI – op zijn vraag hoe Singapore dat met een toen geplande vierde luchthaven-terminal als stadstaat toch fikste. De minister antwoordde lachend: “Hebben we geleerd van Nederland. We vragen ons al lang af waarom jullie daarmee zijn opgehouden….”.
Geluk bij een ongeluk wordt de politiek nu door wel of niet bestaande stikstof problemen, gedwongen om voor onze luchtvaart een “duurzame” oplossing te vinden. Het spook van een nieuwe luchthaven – of dat nu op de Tweede Maasvlakte is of in zee – is nog steeds niet gehoord in alle gereutel.
Remkes ‘schone’ adviezen
De “schone” adviezen van de Commissie Remkes leiden direct al tot gebabbel over het opkopen van boerderijen in de Flevopolder om de luchthaven daar misschien toch nog mogelijk te maken en er wordt wat gezeverd voor minder geluidsoverlast rond Schiphol met “glijlandingen”, zogenaamde Continuous Descend Approaches, die al jaren met matig succes gebeuren, zij het niet als verplichting. Elektrisch taxiën wordt ook als het Ei van Columbus beschouwd en minder met de auto en meer met het openbaar vervoer naar Schiphol zorgt ook voor minder stikstof.
In het grote beeld van de wereldluchtvaart, waar de groei op veel plaatsen met twee cijfers wordt geschreven, is het allemaal kinderspel. Of op z’n vriendelijkst in grote mensen taal gezegd geknoei van amateurs, zonder visie. Zolang ministeries, in dit geval voor luchtvaartzaken, worden bemand door hobby-ambtenaren met als politiek verantwoordelijk een minister zonder overtuigende kennis van zaken, lijkt dit van oorsprong luchtvaartland reddeloos verloren.
Veel luchtfietserij, vermoedelijk dus komende weken op en rond het BInnenhof door “specialisten die het ook niet weten, niet durven, mogen of kunnen zeggen. De verkiezingen hangen als Zwaard van Damocles boven de uitslag…
