Alle veelbelovende woorden van politici over de uitgelezen kansen van Nederland als EU voorzitter lijken bij woorden te blijven. Alle bla bla en beloften, bijvoorbeeld voor de luchtvaartsector, zijn tot nu toe bij het bekende politieke gebrabbel van dilettanten gebleven.
Inmiddels zijn al twee maanden van het gegeven half jaar voorbij. En veel is er nog niet gebeurd op wat loze beloften na. Premier Mark Rutte bakte het tot nu toe misschien wel het bruinst met zijn bezwering dat onder leiding van zijn leiding het vluchtelingenprobleem binnen 6 tot 8 weken naar nul zou worden gebracht. Om die woorden weken later, zoals gebruikelijk, weer af te zwakken.
Nu de luchtvaart… Al iets gehoord, bijvoorbeeld, over de beloofde voortvarende stappen voor een Single European Sky (SES), één Europees luchtruim, dat de luchtvaartsector miljarden aan kosten van omvliegen zou besparen en de vuiluitstoot drastisch zou verminderen. Een zaak van groot belang waarvoor overigens al tientallen jaren wordt gepleit. Maar zoals oud KLM topman Peter Hartman ooit beeldend opmerkte: “De EU wil dan misschien aan de grond een eenheid zijn, een meter boven het maaiveld blijft het een kostbare lappendeken…”.
Of heeft iemand al iets gehoord, gezien of gelezen over de breed bepleite aandacht voor eerlijke concurrentie met o.a. maatschappijen uit de golfregio, die staatssteun wordt verweten. Gaat Europa daartegen optreden, eisen dat de luchtvaartsector van de rijke emiraten zich voor een beoogde “fair skies” aan onze regels gaat aanpassen. Of zijn er andere stappen nodig? Onszelf, wat mij dunkt, opnieuw uitvinden, wellicht?
Intussen woedt de concurrentiestrijd voort. Zijn EU maatschappijen gehouden aan onze EU concurrentieregels, zoals onder meer verboden staatssteun. Zo wordt met niets doen afgekoerst op een desastreuze nederlaag. Of die nog kan worden voorkomen door onze “tegenstanders” en winnaars van de concurrentiestrijd met onze regels onze wil op te leggen, is de op zich al onrealistische vraag.
Passagiers hebben in veel gevallen hun keuze inmiddels al met miljoenen gemaakt. Goedkopere vliegprijzen en een sublieme service maken die niet moeilijk.
Het is om moedeloos van te worden. Een kwaliteitslag voor het cabine-personeel, waaraan bij de KLM wordt gewerkt onder het motto “be our guest…”, zal de posities op het schaakbord maar nauwelijks kunnen veranderen. Incidentele prijsacties, super deal weken, zullen uiteindelijk onvoldoende de blijken te zijn. Meer passagiers in de vliegtuigen. Maar tegen welke prijs?
Er moet meer gebeuren! Het is code rood, vuurrood…! Hebben regering en parlement dat eigenlijk wel door? Slaan ambtenaren die de dienst uitmaken wel alarm? Weet de ambtelijke top wel van wanten, worden wel de juiste adviezen aan het kabinet gegeven?
Vooral vanuit de politiek zou meer uit moeten gaan. Maar daarin ontbreekt al jaren voldoende deskundigheid, zoals trouwens ook op tal van andere terreinen. Alle luchvaarsnota’s, luchtvaart-actieplannen en nog te lanceren fröbelwerk ten spijt, die in geen verhouding staan tot de enorme problemen en bedreigingen. Uiteindelijk is de luchtvaart één van de belangrijkste motoren van onze economie.
Het is wat dat betreft een griezelig teken aan de wand dat vanuit de politiek geen enkel vervolg is gegeven aan het door KLM president Pieter Elbers bepleitte Deltaplan voor de luchtvaart. Een omarming van die oproep binnen de EU met Nederland als warm en hoorbaar pleitbezorger zou daaraan een extra dimensie geven.Uiteindelijk hebben wij ervaring met het uitvoeren en maken van een Deltaplan. Al waren de politieke leiders daarbij destijds een essentiële schakel voor het succes!
